Άρθρο - Παρέμβαση του Δρ. Ξενοφώντα Βεργίνη "Σωτηρία δεν Υπάρχει!" 5/5/17

Τα Νέα της Λευκάδας 

Τελικά το κλείσιμο των διαπραγματεύσεων φαίνεται να παίρνει τέλος (εκτός απροόπτου) στις 22 Μάϊου 2017, αντί του Νοεμβρίου 2016, όπως είχε βεβαιώσει στη Βουλή ο Πρωθυπουργός σε παρέμβασή του! Δηλαδή, περίπου 7 (επτά) μήνες  μετά! Όπως λέει και ο λαός «το καλό αργεί να έρθει»!!

Εμείς τι να σχολιάσουμε; Τη συνέπεια των λόγων ή το τι κόστισε ή σε τι ωφέλησε η συγκεκριμένη καθυστέρηση!

Ως προς το πρώτο, δηλαδή τη συνέπεια λόγων (δε μιλάμε για συνέπεια λόγων και έργων!) δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πρωθυπουργός πέφτει έξω στις εκτιμήσεις του. Ίσως και εδώ δικαιολογείται, γιατί μπορεί να είναι θέμα της αυταπάτης του! Ίσως, όμως, μπορεί να δικαιολογηθεί γιατί διαπραγματεύσεις έκαναν οι Υπουργοί του και λόγω υψηλής  προετοιμασίας (όπως υποστήριζαν) έπεσαν έξω κάποιους μήνες!! Ας τους δικαιολογήσουμε λοιπόν!

Ως προς το δεύτερο, όμως, τι έχουν να πούνε; Η καθυστέρηση ωφέλησε ή έβλαψε την οικονομία και τη κοινωνία των πολιτών; Ως προς την οικονομία είναι αποδεδειγμένο ότι έβλαψε, αφού η καθυστέρηση κοστολογείται με άλλα 3,9 δις Euro, ενώ, παράλληλα, ουδεμία εκταμίευση έγινε, από πλευράς των δανειστών ως μεταβίβαση πληρωμών προς την Ελλάδα, με βάση τα συμφωνηθέντα (Ιούλιος του 2016). Το τελευταίο, δηλαδή η εκταμίευση των 7 δις Euro, πρόκειται να γίνει μετά τη τελική συμφωνία και την ψήφιση των πρόσθετων μέτρων! Και πόσο θα κοστίσουν τα πρόσθετα μέτρα που θα προβλέπει η Συμφωνία (δηλαδή το 4ο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ); Κατά πρόχειρους λογαριασμούς, που δεν είναι εκτός πραγματικότητας, το κόστος θα φθάσει στα 12,5 δις Euro. Δηλαδή, οκτώμισι φορές μεγαλύτερο από όσο προέβλεπε το γνωστό e-mail Χαρδούβελη, για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο κ. Πρωθυπουργός έκανε σκληρή αντιπολίτευση μέχρι και κινητοποιήσεις!

Τι προβλέπουν τα μέτρα;

Σε γενικές γραμμές τα μέτρα προβλέπουν, πρώτον, μείωση σε κύριες συντάξεις έως και 300 Euro και σε επικουρικές συντάξεις μείωση έως και 70 Euro για το 2019. Δεύτερον, μείωση  στο αφορολόγητο όριο από 8.636 Euro που είναι σήμερα, για άγαμους και συνταξιούχους σε 5.685 Euro. Αλλά και για οικογένειες με παιδιά από 9.500 Euro σε 6.700 Euro! Που είναι, αλήθεια, η παραίτηση του Υπουργού Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, που δήλωσε στην Βουλή ότι θα παραιτηθεί αν μειωθεί το ποσό του αφορολόγητου;

Με άλλα λόγια, οι συνταξιούχοι θα χάσουν ένα σημαντικό ποσό από τo εισόδημά τους! Που σημαίνει με τα σημερινά δεδομένα, θα πληρώνονται για 10 μήνες αντί για 12 μήνες! Πρόσθετα, με το αφορολόγητο θα επιβαρύνονται συν άλλα 650 Euro ετησίως! Δηλαδή, θα χαθούν πρόσθετα άλλες δύο σχεδόν συντάξεις για τους χαμηλοσυνταξιούχους!

Προσωπικά, δεν θα είχα αντίρρηση να μειώνεται το αφορολόγητο ή ακόμη και να μην υπάρχει αφορολόγητο, με τις  αυστηρές, όμως, προϋποθέσεις  ότι πρώτον ο κάθε πολίτης προσφέρει στα κοινά το «κατά δύναμη». Δηλαδή, το συνολικό εισόδημα του κάθε πολίτη ή επιχείρησης (άθροισμα εισοδήματος από κάθε πηγή) να φορολογείται με αναλογικό συντελεστή ή ακόμα και με προοδευτικό συντελεστή, ξεκινώντας από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα  εισοδήματα! Δεύτερο, να ισχύει ένα Ολοκληρωμένο Σύστημα Κοινωνικής Αλληλεγγύης με αυστηρά και ενιαία κριτήρια. Και τρίτο, να διώκεται η φοροδιαφυγή με αυστηρές ποινές, οι οποίες και να εκτελούνται!

Παράλληλα, η κυβέρνηση οφείλει να έχει ως ελάχιστο πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, που σημαίνει υπερ-φορολόγηση και αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές! Δηλαδή, με λίγα λόγια συνέχιση της αυστηρής λιτότητας!

Βέβαια, η Κυβέρνηση διαλαλεί ως θετικά στοιχεία, τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, τη μείωση (μικρή) των συντελεστών φορολόγησης και την αύξηση κάποιων οικογενειακών επιδομάτων για το πρώτο και το δεύτερο παιδί! Σωστά! Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο και εφόσον τα υποχρεωτικά πλεονάσματα υπερβούν (ξεπεράσουν) το 3,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) και μαζί εφόσον εφαρμοσθούν τα μέτρα που προβλέπει  το Μνημόνιο! Αυτά λέει η Συμφωνία – Μνημόνιο 4ον.

Όμως, βλέπω αδύνατον να συμβεί αυτό, δηλαδή να δημιουργούνται πλεονάσματα κάθε χρόνο άνω του 3,5%, όσο η οικονομία υπερφορολογείται και οι επενδύσεις (από εσωτερικούς και εξωτερικούς επενδυτές) παραμένουν σε μηδενικό ή σε χαμηλό επίπεδο, όπως συμβαίνει σήμερα! Δυστυχώς, οι συνεχείς περικοπές εισοδήματος, χωρίς αύξηση της εισοδηματικής επιφάνειας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε υφεσιακές πιέσεις που προκαλούν αλυσόδετές – διαδοχικές μειώσεις  εισοδήματος που οδηγούν όλο και περισσότερο σε μείωση της ζήτησης!

Συμπερασματικά πρέπει να κατανοήσουμε ότι για μια οικονομία ανάπτυξη δεν μπορεί να προκύψει:  όταν το παραγωγικό δυναμικό της αποδυναμώνεται (σε πλούτο και ανθρώπινο δυναμικό), όταν  οι επενδύσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες (γιατί το επιχειρηματικό κλίμα αντί να ενθαρρύνεται… «κυνηγιέται», όταν  το κόστος αυξάνεται, η παραγωγικότητα μειώνεται και η ανταγωνιστικότητα περιορίζεται!

Συνεπώς, κάτω από αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο ότι το συνολικό χρέος της χώρας αντί να περιορίζεται αυξάνεται, σωτηρία δεν υπάρχει!