Ίδρυση Διεθνούς Πανεπιστημίου

Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων

«Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος και άλλες διατάξεις».




 


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης):Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Ο συνάδελφος κ. Βεργίνης έχει το λόγο.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που έρχεται προς ψήφιση κατ’ αρχήν είναι στη σωστή κατεύθυνση από πλευράς πολιτικής και από πλευράς κυβερνητικού λόγου και δέσμευσης, διότι το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας με το οποίο το κόμμα κέρδισε τις εκλογές περιελάμβανε επίσης και το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος. Άρα, λοιπόν, το παρόν νομοσχέδιο είναι συνεπές σε αυτά που είχε ήδη υποσχεθεί στον ελληνικό λαό η νέα διακυβέρνηση και επιπλέον νομίζω ότι είναι και στην ορθότερη κατεύθυνση, αφού πραγματικά λαμβάνει υπόψη τις διεθνείς σημερινές συνθήκες εξέλιξης της επιστήμης, των επιστημών αλλά και της παιδείας.
Γνωρίζουμε όλοι ότι η παιδεία είναι το βασικότερο αγαθό αλλά και ο μοχλός κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης ενός λαού αλλά και μιας διεθνούς κοινωνίας. Συνεπώς, η αξιοποίηση κατά τον καλύτερο τρόπο του ανθρώπινου δυναμικού και ειδικότερα βέβαια του ελληνικού ανθρώπινου δυναμικού όχι απλά προσφέρεται αλλά επιβάλλεται, ειδικότερα κάτω από τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες του διεθνούς ανταγωνισμού.
Άρα, λοιπόν, το παρόν νομοσχέδιο είναι μία σημαντική επένδυση για το ελληνικό ανθρώπινο δυναμικό αλλά και μία σημαντική παρουσία της Ελλάδος στη διεθνή κοινωνία και αυτό το δεύτερο στοιχείο είναι πάρα πολύ σημαντικό, όταν σήμερα οι διεθνείς σχέσεις είναι στο πρώτο πεδίο σχεδιασμού της χώρας από πλευράς προβολής αλλά και διεθνούς συνεννόησης και συνεργασίας. Επομένως, τολμηρές προτάσεις και τομές στον τομέα της εκπαίδευσης θα έπρεπε να γίνονται σε επίπεδο κοινής αποδοχής από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου.
Σήμερα οι φωνές που ακούγονται ως αντίθετες, ανεξάρτητα από ποιο κόμμα προέρχονται, έχουν την έννοια - κατά την αντίληψή μου και όπως παρακολούθησα- της βελτίωσης του νομοσχεδίου. Αυτή είναι η δική μου αντίληψη. Άρα, συμφωνούμε όλοι επί της αρχής. Δεν μπορούμε διαφορετικά, διότι πράγματι διακρίνουμε τη βελτίωση και τη συμπλήρωση της παρούσας κατάστασης.
Διότι αποτελεί όχι απλά βελτίωση, αλλά συμπλήρωση και επέκταση της παρεχόμενης παιδείας και κυρίως σε διεθνές επίπεδο.
Άρα, τι πρέπει να κάνουμε σήμερα επ’ αυτού του νομοσχεδίου; Να προτείνουμε πιθανές βελτιώσεις ή επεκτάσεις ή εμβάθυνση όρων που περιλαμβάνει το παρόν νομοσχέδιο.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση είμαι βέβαιος ότι συμμερίζεται αυτή την άποψη, άλλωστε την εξέφρασαν οι συνάδελφοι που μίλησαν επί του νομοσχεδίου. Όμως, υπάρχουν ορισμένες γενικότερες παρατηρήσεις στις οποίες αναφέρθηκαν σε ό,τι αφορά την Παιδεία και την παρεχόμενη εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Νομίζω ότι το παρόν νομοσχέδιο δεν προσφέρεται για τέτοιου είδους επεκτάσεις σήμερα σε ό,τι αφορά γενικότερα την παρεχόμενη παιδεία στην Ελλάδα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ίδια η Αξιωματική Αντιπολίτευση ως Κυβέρνηση επιχείρησε με τον ν.2413/96 να ιδρύσει το Διεθνές Πανεπιστήμιο με μια σημαντική διαφορά: αναγνώριζε λοιπόν αυτή την έλλειψη εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την προέκταση θα έλεγα και εξαγωγή του πνεύματος της ανθρωπιστικής παιδείας ειδικότερα που αφορά την Ελλάδα προς το εξωτερικό.
Το άρθρο 1 αναφέρεται ιδίως σε αλλοδαπούς. Αλλά θα έλθω να κρίνω ειδικότερα αυτή τη λέξη περί αλλοδαπών, διότι μ΄ ενδιαφέρει η λέξη «αλλοδαποί» γιατί αναφέρεται στο νομοσχέδιο.
Επομένως η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ορθώς είχε φέρει το νόμο αυτό τον οποίο τελικά δεν ψήφισε. Η διαφορά είναι ότι εκεί στο Διεθνές Πανεπιστήμιο ως τμήματα εξειδικευμένα εισήγοντο στα παρόντα και λειτουργούντα ιδρύματα ανωτάτης εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Εδώ γίνεται μια συγκέντρωση, εξειδίκευση, όπου το πανεπιστήμιο αυτό ειδικότερα θα αναφέρεται σ’ αυτή την παροχή εκπαίδευσης. Νομίζω ότι είναι το ορθότερο, κύριοι συνάδελφοι, χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως, γιατί εδώ κύριε Υπουργέ, υπάρχει ένα άλλο θέμα- ότι δεν υπάρχει δυνατότητα εισαγωγής φοιτητών από άλλες χώρες στα ήδη λειτουργούντα πανεπιστήμια. Διότι τίθεται και αυτό το ερώτημα. Δηλαδή, όλοι οι φοιτητές που θα έρχονται στο εξής θα πηγαίνουν σ’ αυτό το Πανεπιστήμιο; Θα υπάρχει επίσης η δυνατότητα να φοιτούν στα ήδη υπάρχοντα πανεπιστήμια; Ή ακόμη και οι φοιτούντες ως «αλλοδαποί» θα μπορούν να κάνουν τη μεταγραφή τους στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος; Είναι και αυτά ερωτήματα που πρέπει να αποσαφηνιστούν.
Επομένως, κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Άλλωστε, δίνεται η δυνατότητα αυτή και από τη Συνθήκη της Ρώμης αλλά και από τη Συνθήκη για τη θέσπιση συντάγματος της Ευρώπης. Στο άρθρο 3 ή στα άρθρα 279, 282 ιδιαίτερα και 283 αναφέρεται ότι η Ένωση συμβάλλει στην ανάπτυξη παιδείας υψηλού επιπέδου, ενθαρρύνοντας τη συνεργασία μεταξύ κρατών-μελών και αν αυτό απαιτείται υποστηρίζοντας και συμπληρώνοντας τη δράση της. Σέβεται πλήρως την αρμοδιότητα των κρατών-μελών για το περιεχόμενο της διδασκαλίας και την οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και την πολιτιστική και γλωσσική της πολυμορφία. Άρα μας δίνει την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να κινηθούμε, μας δίνει το πλαίσιο. Μάλιστα, στο άρθρο αυτό και οι παράγραφοι α΄ και β΄ αλλά ιδιαίτερα η στ΄ - και νομίζω, κύριε Υπουργέ, ότι το είχατε υπόψη σας- αναφέρονται και ως προς το πνεύμα και την ουσία της διδασκαλίας και του περιεχομένου της διδασκαλίας, αλλά ειδικότερα ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της εκπαίδευσης εξ αποστάσεως, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο. Βεβαίως αυτό το «εξ αποστάσεως» σημαίνει μεγάλη υλικοτεχνική υποδομή υψηλού κόστους. Αυτό ας μην το ξεχάσουμε.
Έρχομαι όμως σε ορισμένα βασικά σημεία του νομοσχεδίου. Καταρχήν, πρέπει να κάνω μια παρατήρηση. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται ότι η εποπτεία ασκείται από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά ευτυχώς το άρθρο 1 του νομοσχεδίου λέει ότι τελεί υπό την εποπτεία του κράτους, αλλά ασκείται από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι πρέπει να συμπληρωθεί η εισηγητική έκθεση με βάση το άρθρο 1 για να μην αφήνονται κενά.
Υπάρχει η φράση «ιδίως αλλοδαποί», ότι οι φοιτητές είναι ιδίως αλλοδαποί. Η λέξη «αλλοδαποί» αναφέρεται κατ’ επανάληψη στα άρθρα 4, 5 κλπ.
Κύριε Υπουργέ, θεωρώ ότι η λέξη «αλλοδαποί» πέρα από το γεγονός ότι αναφέρεται σε άλλη χώρα, σε ξένη χώρα, foreigner in stranger, δεν σημαίνει μόνο αυτό. Σημαίνει ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται σήμερα, κατά τη δική μου προσωπική άποψη, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν λογίζεται σήμερα Έλληνας μέσα στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως αλλοδαπός διότι είναι πολίτης αυτής της συγκεκριμένης οντότητας, που είναι θεσμική και νομική. Άρα, θα πρέπει να δούμε αν θα κάνουμε χρήση του όρου αλλοδαπός ιδιαίτερα για τους φοιτητές που προέρχονται από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύω ότι η λέξη αλλοδαπός πρέπει να διαγραφεί και να αντικατασταθεί από άλλη λέξη. Ο αλλοδαπός προέρχεται από τρίτη χώρα. Έτσι θα εναρμονίσουμε το νομοσχέδιο με το λεξιλόγιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιλαμβάνεται σε όλους τους κανονισμούς αλλά και στο Σύνταγμα.
Όσον αφορά τον αριθμό των φοιτητών λέτε ότι θα είναι ιδίως αλλοδαποί. Το ιδίως σημαίνει ότι τουλάχιστον 70% θα είναι αλλοδαποί. Σε αυτούς θα περιλαμβάνονται και οι Έλληνες της διασποράς που διαμένουν έξι χρόνια στο εξωτερικό ως νόμος ορίζει; Θα λογίζονται και αυτοί ως αλλοδαποί; Αν το κάνουμε αυτό ο αριθμός που θα αφορά τους Έλληνες της διασποράς θα πρέπει να είναι πολύ μικρότερος. Αν όμως αυτούς τους υπολογίσουμε ως αλλοδαπούς τότε θα είναι πολύ μεγάλος. Άρα, ο προσδιορισμός του συνολικού αριθμού των φοιτητών κατά ποσοστά πρέπει να σκεφθείτε πως θα γίνει.
Τέλος, θέλω να πω ότι όλοι έχουμε καλές ιδέες για όλα τα θέματα και ιδιαίτερα για την παιδεία. Ήμουν χρόνια εκπαιδευτικός και διέτρεξα όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτό που κυρίως σήμερα έχει σημασία είναι το ήθος και κυρίως η παιδεία του εκπαιδευτικού, δηλαδή του δασκάλου με τη γενική του έννοια. Πράγματι χρειαζόμαστε ιδέες αλλά και επιτυχίες όσον αφορά στην υλοποίηση των στόχων μας. Εκεί υστερούμε, διότι τα διατιθέμενα υλικοτεχνικά μέσα στη παιδεία είναι πενιχρά. Κυρίως όμως δεν είναι σύγχρονα. Άρα, χρειαζόμαστε μια σύγχρονη παιδεία με σύγχρονα μέσα, με σύγχρονη αντίληψη με σύγχρονους εκπαιδευτικούς χωρίς να ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό. Δηλαδή ότι η εκπαίδευση είναι μια αποστολή και ότι δεν είναι επάγγελμα.