Αναθεώρηση του Συντάγματος

Συζήτηση επί των προτάσεων Αναθεώρησης του Συντάγματος σύμφωνα με τα άρθρα 110 του Συντάγματος και 119 του Κανονισμού της Βουλής

Ενότητα 2^η: Άρθρα 24 - 80

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Βεργίνη έχετε το λόγο.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι ερχόμαστε για δεύτερη φορά να κουβεντιάσουμε αυτά τα θέματα και ειδικότερα άρθρα στα οποία είχαν εκδηλωθεί κάποιες διαφωνίες στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Έγινε πολλή συζήτηση για αρκετά άρθρα. Αλλά ειδικότερα για το άρθρο 24 υπήρξε πράγματι μία αναλυτική συζήτηση απ’ όλες τις παρατάξεις, απ’ όλα τα κόμματα. Και ενώ συμφωνήσαμε στα περισσότερα σημεία, διαφωνούμε στο αν θα πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 24 ή όχι.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλοι θα συμφωνούσαμε να μην αναθεωρηθεί. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναθεωρηθεί, πώς όμως; Αν η πραγματικότητα, αν τα δεδομένα που έχουμε σήμερα, μετά από μία πορεία ετών, επιβεβαίωναν πράγματι αυτή τη θέση, της μη αναθεώρησης.
Τι έχουμε όμως ως αποτέλεσμα από το Σύνταγμα του 1975, όπου ψηφίστηκε η σχετική διάταξη, το άρθρο 24; Έχουμε ως δεδομένο -και όλοι είμαστε μάρτυρες του γεγονότος, αυτού του φαινομένου- ότι η ίδια η πολιτεία, τα κυβερνητικά όργανα, αλλά και τα διοικητικά κυρίως όργανα, δεν σεβάστηκαν καθόλου το άρθρο 24. Επομένως, το άρθρο 24 δεν εφαρμόστηκε σχεδόν στο σύνολό του. Πρώτα, η κυβέρνηση που προέκυψε το 1981, δεν σεβάστηκε ούτε καν το ν. 998/79, ο οποίος ήταν εκτελεστικός νόμος που στηριζόταν στο άρθρο 24 του αναθεωρημένου Συντάγματος του 1975.
Άρα, λοιπόν, δεν έχουμε καμία συνέπεια νομοθετικής εφαρμογής του ν. 998/79 και όχι μόνο αυτό, αλλά και προεδρικά διατάγματα, κύριε Πρόεδρε, της Βουλής που προβλέπονταν με βάση το νόμο αυτό να εκδοθούν, επί είκοσι και πλέον χρόνια δεν εκδόθηκαν. Ακόμα και μέχρι σήμερα δεν έχουν εκδοθεί τα σχετικά προεδρικά διατάγματα σε εφαρμογή του ν. 998/79.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι υπηρεσίες εν τη πράξει όχι μονάχα δεν τα εφάρμοζαν, αλλά αντιθέτως στη βάση κάποιων -αν θέλετε- σκέψεων να ικανοποιηθούν όλα εκείνα τα άτομα αλλά και οι οικογένειες, είτε από πλευράς αστυφιλίας είτε από πλευράς κυρίως ζήτησης οικοδομικών συνεταιρισμών, παρέβαιναν ακόμα και τις βασικές διατάξεις του ν. 998/79, με αποτέλεσμα να έχουμε πλήρη αναρχία τελικά στην εφαρμογή του νόμου.
Αποτέλεσμα; Σωρεία αυθαιρέτων, χιλιάδες αυθαίρετα. Μόνο στην περίπτωση της Αττικής απαριθμούνται περίπου 8.500 αυθαίρετα, όπου έχουμε τελεσίδικες αποφάσεις κατεδάφισης των κτισμάτων. Έχουμε 8.500 αποφάσεις τελεσίδικες! Και διερωτάται κανείς: Πρέπει να γκρεμιστούν αυτά;
Πιστεύω ότι καμία από τις παρατάξεις, που σήμερα η Βουλή εκπροσωπεί, δεν θα ήθελε πράγματι να κατεδαφιστούν όλα αυτά τα σπίτια. Όχι μόνο αυτό, αλλά θα είχαμε πολύτεκνες και φτωχές οικογένειες, οι οποίες τελικά θα εστερούντο ακόμα και αυτής της πρωταρχικής -θα έλεγα- ανάγκης της στέγης.
Συνεπώς, λοιπόν, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα υπάρχει μια αναρχία διότι δεν εφαρμόστηκε ούτε ο νόμος ο βασικός, ούτε κανένα από τα Προεδρικά Διατάγματα διότι ποτέ δεν είχαν εκδοθεί και άρα έρχεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001 να κάνει τι; Όχι να αναθεωρήσει το άρθρο 24 αλλά να προσθέσει ερμηνευτική διάταξη. Στην ερμηνευτική διάταξη τι γίνεται; Δίνεται ο ορισμός του δάσους. Και όμως ο ορισμός αυτός ο οποίος δίνεται τελικά αντί να δώσει μια λύση στο όλο θέμα περιπλέκει ακόμη περισσότερο κύριοι συνάδελφοι, και αυτό το εννοώ διότι περιλαμβάνει τη λέξη «δάσος», τον ορισμό «δάσος» αλλά παράλληλα και δασικές εκτάσεις χωρίς να προσδιορίζει τι είναι δασικές εκτάσεις. Και έρχεται εκ των υστέρων...
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Προσδιορίζει.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Δεν προσδιορίζει κύριε συνάδελφε και το ξέρετε καλύτερα από μένα διότι έχετε περισσότερα χρόνια μέσα στη Βουλή.
Δεν προσδιορίζει. Έρχονται λοιπόν οι υπηρεσίες να προσδιορίσουν τι είναι δασικές εκτάσεις κατά το δοκούν με αποτέλεσμα αλλού μεν να λέγεται δασική έκταση αλλού να μην λέγεται δασική έκταση. Και όχι μόνο αυτό κύριε Πρόεδρε, αλλά να εμπλέκεται και το ιδιοκτησιακό μέσα το οποίο κανείς δεν ανέφερε. Δηλαδή, σήμερα αν και λέμε δασική έκταση-δάσος, αν μπορεί να χτίσει ή όχι, εμπλέκεται και το ιδιοκτησιακό και τελικά οι ίδιοι πλέον οι ιδιοκτήτες των κτημάτων έρχονται να αποδείξουν αν έχουν και την ιδιοκτησία τους.
Συνεπώς, λοιπόν, όλα αυτά γεννούν και μια κατάσταση αυθαίρετη, δεν τη βλέπουμε και ερχόμαστε και λέμε ότι τελικά φταίει η σημερινή Κυβέρνηση η οποία ζητάει μια αναθεώρηση του άρθρου 24. Τι ζητάει στην ουσία όπως είπε και ο Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης; Ζητάει να κάνει αυστηρότερη τη διάταξη σε ό,τι αφορά το δάσος. Άρα λοιπόν τι ερχόμαστε να κάνουμε; Να ορίσουμε κυρίως μέσα συνταγματικά τι είναι δάσος και να ορίσουμε ακριβώς τις περιπτώσεις εκείνες που πρέπει να τις διαφυλάξουμε με αυστηρότερες συνταγματικές διατάξεις, αλλά να δώσουμε τη δυνατότητα σε αυτές που δεν είναι δάσος και που τελικά σέρνονται δεξιά και αριστερά και οι οποίες οικοδομούνται παρανόμως δημιουργώντας την πρώτη, δεύτερη και τέταρτη γενεά των αυθαιρέτων, να νομιμοποιηθούν και να κατοχυρώσουμε τελικά το δάσος και τη δασική έκταση.
Αλλά πώς μπορούν να γίνουν όλα αυτά κύριοι συνάδελφοι όταν λείπουν τα χωροταξικά σχέδια, λείπει το κτηματολόγιο, λείπει το δασολόγιο και ακόμη δεν έχει βγει το Προεδρικό Διάταγμα στη βάση του νόμου για να γίνει το δασολόγιο; Επιπλέον, ζώνες χρήσης γης δεν υπάρχουν. Πώς, λοιπόν, θα αφήσετε ως έχει το σημερινό άρθρο 24 και σύμφωνα με την ερμηνευτική διάταξη, χωρίς να ορίσετε όλα αυτά; Θα μου πείτε μπορεί να γίνει μ’ έναν εκτελεστικό νόμο. Βεβαίως ναι, αλλά γιατί δεν το κάνατε τόσα χρόνια; Και αναφέρομαι βεβαίως στην αξιωματική Αντιπολίτευση. Επί δεκαοχτώ χρόνια δεν βρέθηκε χρόνος να υπάρξει εκτελεστικός νόμος. Αλλά γιατί να κάνει νόμο αφού και ο ήδη υπάρχων νόμος δεν εκτελέστηκε αφού δεν εκδόθηκαν επί είκοσι χρόνια τα Προεδρικά Διατάγματα; Αυτά δεν ξέρουμε να τα πούμε, δεν τα βλέπουμε; Γιατί λοιπόν πρέπει να κατηγορούμε σήμερα την Κυβέρνηση που έρχεται να κάνει έναν απόλυτο διαχωρισμό και να υποστηρίξει απόλυτα αυτό που λέμε πρώτη και δεύτερη επιλογή δάσους που έχουμε τελικά δύο κατηγορίες;
Η πρώτη κατηγορία είναι αυτή που αναφέρεται στη δασική σύσταση κατά τον ορισμό ότι δάσος πλέον —δεν συζητείται- είναι εκείνο που δασικές εκτάσεις χαρακτηρίζονται από μεγάλη βιοποικιλότητα και πυκνότητα και εκπληρώνουν όλες τις λειτουργίες του δάσους. Τι εννοούμε εδώ; Προστασία δάσους, ρύθμιση ροής επιφανειακών υδάτων, αντιπλημμυρική λειτουργία, αισθητική, αναψυχική λειτουργία και παραγωγική λειτουργία. Μπορούν δε να χαρακτηριστούν ως χαμηλά δάση και ως τέτοια με κατάλληλα μέτρα μπορούν να αναβαθμιστούν.
Η δεύτερη κατηγορία που μπορεί να χαρακτηριστεί ως δάσος είναι η λεγόμενη ομοδολοπαγής ή υποβαθμισμένη θαμνώδης περιοχή η οποία βεβαίως με κατάλληλα μέτρα να αναβαθμιστεί σε δάσος. Δεν μπορούν όμως τα φρύγανα, οι φρυγανότοποι και οι χορτολιβαδικές εκτάσεις να χαρακτηριστούν απόλυτα με τον ορισμό αυτό ως δάσος. Αυτές, αντίθετα, μπορούν πράγματι να χαρακτηριστούν ως δάσος αν αναβαθμιστούν ενώ οι άλλες να χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με τον ορισμό, ζώνες χρήσης γης, ειδικότερα για ένα χωροταξικό σχεδιασμό και οικιστική χρήση.
Αυτά δεν θέλουμε; Μπορεί να έχουμε ανθρώπους που να αναζητούν πραγματικά μια στέγη, ιδιαίτερα οι φτωχότεροι και τους οποίους και πρέπει να προστατέψουμε και να ικανοποιήσουμε.
Ειδικότερα σας λέω ότι στη Λευκάδα, αυτοί οι οποίοι δίνουν αγώνα για να γίνει αποδεκτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά και να μπορούν να κτίσουν, όταν δίπλα οι μεγάλοι κτίζουν, είναι αυτοί που τελικά υποφέρουν.
Κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι πρέπει να δώσουμε τέλος σ’ αυτήν την κατάσταση και θα το δώσουμε, αν αναθεωρήσουμε το άρθρο 24 και όλοι γίνουμε συνυπεύθυνοι.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)