Φορολογικό Νομοσχέδιο

Συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου «Μεταβολές στη Φορολογία Εισοδήματος, απλουστεύσεις στον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και άλλες διατάξεις»

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ο κ. Βεργίνης έχει το λόγο.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα το πλέον σοβαρό νομοσχέδιο του έτους. Θα έλεγα ότι προτεραιότητα έχει αυτό το νομοσχέδιο έναντι και του Προϋπολογισμού, γιατί το φορολογικό νομοσχέδιο είναι εκείνο που πραγματικά χαρακτηρίζει και την ιδεολογική πολιτική, αλλά και την οικονομική πολιτική του κόμματος που κυβερνά.
Καταντήσαμε όμως εδώ να συζητάμε όλοι και κυρίως οι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για τις δύο τροπολογίες: για τον ΟΤΕ και την τροπολογία που αφορά τις διατάξεις του ν.3299/2004, δηλαδή για τα κίνητρα ιδιωτικών επενδύσεων για την οικονομική ανάπτυξη και την περιφερειακή σύγκλιση.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο, κύριοι συνάδελφοι, θα πρέπει να σας θυμίσω το εξής. Και μάλιστα τα είχα σημειώσει και από άλλες περιπτώσεις, αλλά τα άκουγα και χθες στον ΣΚΑΙ. Ο κ. Παπαντωνίου, ο οποίος λίγο πριν μίλησε, το 2003 αναφερόμενος στον ΟΤΕ ειδικότερα αλλά και στις ιδιωτικοποιήσεις γενικότερα, έλεγε ότι «είμαστε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και δεν χωράει συζήτηση γι’ αυτό». Αυτό αφορούσε, δε, και τον ΟΤΕ. Και ονόμασε το 33% και έλεγε «υπό συζήτηση το μάνατζμεντ». Βέβαια το πώς μπορεί κανείς να ιδιωτικοποιεί έναν τομέα και παράλληλα το μάνατζμεντ να μην το συζητάει καθόλου και να θέλει να πάει απόλυτα στο δημόσιο τομέα, αυτά είναι δύο πράγματα που χρειάζονται βέβαια ακροβατισμούς για να μπορέσει κανείς να τα συνδυάσει.
Επίσης, σε ό,τι αφορά το θέμα της τροποποίησης των διατάξεων του αναπτυξιακού νόμου, δημιουργήσατε ολόκληρο θέμα κατά πόσο αυτό συνάδει με το παρόν, το υπό συζήτηση, νομοσχέδιο. Προς Θεού! Αν είναι δυνατόν αυτό να συζητείται. Βεβαίως και ναι. Διότι το φορολογικό νομοσχέδιο, όπως όλοι γνωρίζουμε, έχει τρεις διαστάσεις από πλευράς εσωτερικής λειτουργίας. Η μία αφορά καθαρά ταμιευτική λειτουργία. Η δεύτερη αφορά κοινωνικοοικονομική λειτουργία. Και η τρίτη αφορά κοινωνικοπολιτική λειτουργία.
Αν, λοιπόν, θέλουμε πράγματι να συζητήσουμε για το φορολογικό νομοσχέδιο, πρέπει να δούμε αυτές τις τρεις διαστάσεις και να δούμε αν αυτό το νομοσχέδιο αφορά πράγματι τη συγκεκριμένη οικονομία, για την οποία συζητάμε και στην οποία αναφέρεται το νομοσχέδιο.
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει —ιδιαίτερα εσείς της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που είχατε τόσα χρόνια στην κυβέρνηση- ότι το φορολογικό νομοσχέδιο αποτελεί το βασικότερο μέρος της δημοσιονομικής πολιτικής; Η δημοσιονομική πολιτική, δε, σήμερα αποτελεί το βασικότερο όργανο πολιτικής από πλευράς Κυβέρνησης, όταν γνωρίζουμε από το άλλο μέρος, ότι η νομισματική πολιτική είναι πλέον στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το μόνο που κάνει η Τράπεζα της Ελλάδος είναι να εποπτεύει την εφαρμογή των κανόνων και κανονισμών, που ήδη ανακοινώνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Άρα, λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά αυτό το θέμα. Είναι η φορολογική πολιτική, την οποία ασκεί σήμερα η Κυβέρνηση, προς τη σωστή κατεύθυνση; Εξυπηρετεί και τις τρεις λειτουργίες και την ταμιευτική και την οικονομική, αλλά και την κοινωνική; Αυτό είναι το ερώτημα.
Για να το δούμε αυτό, πρέπει να δούμε πράγματι σε ποιο επίπεδο αφήσατε την οικονομία. Ήσασταν ευχαριστημένοι από πλευράς δημοσιονομικής πολιτικής; Τα αποτελέσματα ήταν αυτά που θέλατε; Ούτε κι εσείς τα θέλατε αυτά. Δηλαδή, υψηλότατο δημόσιο χρέος, υψηλότατα δημόσια ελλείμματα και κυρίως, από το άλλο μέρος, μία κοινωνική ανισότητα, για την οποία βεβαίως δεν μπορείτε να επαίρεστε, όταν τελικά οι φορολογικοί συντελεστές ήταν κατά βάση υψηλότατοι από το κατώτερο προς τα πάνω εισόδημα. Δηλαδή, είχατε ένα αφορολόγητο ύψους 10.000 ευρώ και από εκεί και πέρα οι φορολογικοί συντελεστές ήταν βαρύτατοι.
Πληγώνατε έτσι τρία πράγματα. Δεν μπορούσατε να ενισχύσετε τις φορολογικές πηγές. Διότι όταν τελικά δεν λαμβάνατε αυτό υπόψη, ποια είναι η φορολογητέα ύλη και όταν μάλιστα τελικά εμείς οι ίδιοι χτυπάμε τις φορολογικές πηγές; Είχατε μία αντιαναπτυξιακή πολιτική, είχατε απλά πολιτική δαπάνης από πλευράς κατανάλωσης, στηρίξατε την αναπτυξιακή σας πολιτική, δηλαδή τα ποσοστά ανάπτυξης του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος στην καταναλωτική ζήτηση και επομένως δεν δημιουργήσατε πηγές φορολογικής επιφάνειας. Αυτά όλα σας αφήνουν ασυγκίνητους.
Και έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση να κάνει τι; Να παρέμβει και στις τρεις λειτουργίες. Σε ό,τι αφορά την ταμιευτική λειτουργία, αναμφισβήτητα δεν μπορεί να εξουθενώσει τα φορολογικά έσοδα, διότι τότε δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο κράτος-δικαίου και στο κράτος-πρόνοιας. Παράλληλα, όμως, πρέπει να δημιουργήσει πηγές φορολογικού εισοδήματος. Και αυτό το πετυχαίνει με το να ενισχύει πράγματι την παραγωγική δυνατότητα, να μεταθέτει παραγωγικούς πόρους από λιγότερο ανεπτυγμένες δραστηριότητες σε περισσότερο ωφέλιμες, σε περισσότερο δημιουργικές, παραγωγικές.
Υπ’ αυτή την έννοια ενισχύονται οι επενδύσεις. Δεν μπορούμε να εκμηδενίσουμε τις επενδύσεις φορολογώντας συνεχώς το κεφάλαιο, διότι τότε παύουμε να έχουμε συσσώρευση κεφαλαίου, αδυνατίζουμε την οριακή ροπή προς αποταμίευση και συνεπώς αδυνατίζουμε από εκεί και πέρα, αναπτυξιακές προοπτικές. Και ποιοι θα έχουν οριακή ροπή προς αποταμίευση; Τα μικρά εισοδήματα, τα οποία έχουν μεγίστη οριακή ροπή προς κατανάλωση; Με το να χρησιμοποιούμε αυτή την πολιτική για να ενισχύσουμε την κατανάλωση, να ενισχύσουμε τη ζήτηση και να ενισχύσουμε από εκεί και πέρα την αγορά, συμφωνούμε. Πώς, όμως, θα μπορέσετε από εκεί και πέρα να αναπτύξετε την οικονομία και να τη βγάλουμε από έναν φαύλο κύκλο; Αναμφισβήτητα πρέπει να ενισχύσουμε τις επενδύσεις.
Τότε, λοιπόν, πρέπει:
Πρώτον, να ενισχύσουμε την παραγωγικότητα και την απόδοση της εργασίας.
Κύριε Υπουργέ, είχα πει στην Επιτροπή, να ενισχύσετε την παραγωγικότητα μέσα από την αφορολόγηση του μερίσματος που οι επιχειρήσεις —κυρίως οι μικρομεσαίες- μοιράζουν στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις. Είναι ένα πάρα πολύ καλό μέτρο ενίσχυσης και της απόδοσης εργασίας, αλλά ενίσχυσης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από πλευράς απασχόλησης, αλλά και από πλευράς ανάπτυξης.
Δεύτερον, θα πρέπει κυρίως να δώσουμε κίνητρα ανάπτυξης. Πώς μπορούμε να δώσουμε κίνητρα ανάπτυξης όταν υπερφορολογούμε τα υψηλά εισοδήματα;
Τι κάνει σήμερα η Κυβέρνηση; Κάνει μία ανασύνταξη -όπως έπρεπε να κάνει και έπρεπε να είχατε κάνει προ πολλού- στους φορολογικούς συντελεστές. Μειώνουμε τους φορολογικούς συντελεστές των μεσαίων και προς ψηλά εισοδημάτων, για να ενισχύσουμε πράγματι την οριακή ροπή προς αποταμίευση. Παράλληλα, όμως, απαλλάσσουμε τα μικρά εισοδήματα και από τους 3.105.000 αφορολόγητους, τους πάμε στα 3.376.000, ενώ συγχρόνως κάνουμε μία μείωση των φορολογικών συντελεστών, ώστε να δώσουμε κίνητρα παραγωγικότητας και ανάπτυξης εισοδήματος.
Δεν μπορεί να ενδιαφέρεται κάποιος να αυξήσει το εισόδημά του, άρα να αυξηθεί η φορολογητέα ύλη, όταν τελικά του φορολογούμε σχεδόν 100% το εισόδημα, το οποίο παράγει. Από πού θα έχει τελικά ένα κίνητρο ανάπτυξης των εργασιών του είτε μέσω νομικών προσώπων είτε μέσω φυσικών προσώπων, δηλαδή διαθεσίμου πραγματικού εισοδήματος;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Παράλληλα, δίνει μία μεγάλη κοινωνική διάσταση μέσω του φορολογικού νομοσχεδίου, διότι οι κατώτερες εισοδηματικές τάξεις δεν ενισχύονται μόνο με το αφορολόγητο, αλλά με τις φοροαπαλλαγές, ενισχύονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ενισχύονται παράλληλα τα μικρά εισοδήματα, δίνοντάς τους συγκεκριμένες φοροαπαλλαγές και παροχές.
Επιπλέον, μην ξεχνάτε —το κυριότερο και τελειώνω με αυτό- ότι μειώνοντας τα ελλείμματα και κυρίως το δημόσιο χρέος, τι πετυχαίνουμε; Δεν πετυχαίνουμε πράγματι μία ισοκατανομή υπέρ των ασθενεστέρων τάξεων; Αναμφισβήτητα ναι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Βεργίνη.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάτε ποτέ. Επίσης, συγκράτηση του πληθωρισμού. Είναι το κυριότερο μέσο για ισοκατανομή εισοδήματος υπέρ των ασθενεστέρων τάξεων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Βεργίνη.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Και αυτό κάνει ο κύριος Υπουργός και οι συνάδελφοί του. Γι’ αυτό πρέπει να υπερψηφίσουμε το νομοσχέδιο.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)