Συζήτηση επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
«Μεταρρύθμιση του Συστήματος Φαρμακευτικής Περίθαλψης»
Το λόγο έχει ένας μη γιατρός, αλλά αξιόλογος συνάδελφος, ο κ. Βεργίνης, με την αγόρευση του οποίου ολοκληρώνεται και η σημερινή συζήτηση, εκτός εάν θέλει να πάρει το λόγο ο Υπουργός.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΒΕΡΓΙΝΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, πράγματι έτσι είναι, αλλά πρέπει να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι οι γιατροί έχουν ανάγκη από τους οικονομολόγους, αλλά και γενικά η λειτουργία της οικονομίας και της αγοράς έχει επίσης ανάγκη από τους οικονομολόγους. Η διαχείριση κατά βάση πρέπει να ανήκει τους οικονομολόγους, αν και πολλές φορές οι γιατροί αναδεικνύονται και αποδεικνύονται και πολύ καλοί οικονομολόγοι.
Κύριοι συνάδελφοι, πράγματι η προστασία της υγείας αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για όλους μας, για κάθε κυβέρνηση. Έτσι πρέπει να αποδεικνύουμε με τη στάση μας, αλλά και με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες, όπως αυτό πράγματι αποδεικνύει σήμερα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο.
Διότι πράγματι βελτιώνει πολλούς τομείς στο χώρο της υγείας, αλλά παράλληλα δημιουργεί συνθήκες καλύτερης οργάνωσης και προπαντός διαφάνειας. Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτή η κατάσταση στην αγορά του φαρμάκου, αλλά και γενικότερα στα θέματα της υγείας δεν είναι μόνο θέματα δεοντολογίας, αλλά είναι και θέματα πολλές φορές διαχείρισης, όπως είπα, και επομένως και διαφάνειας.
Πρέπει το υπό ψήφιση νομοσχέδιο να μας ικανοποιεί. Γιατί; Γιατί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου διορθώνει σημαντικά προβλήματα, που εξακολουθούν να υπάρχουν στην αγορά του φαρμάκου. Και παράλληλα τι κάνει; Θεραπεύει ορισμένες στρεβλώσεις, οι οποίες συνεχίζουν να λειτουργούν στην ελληνική οικονομία, αλλά και απασχόληση. Και το λέω αυτό, γιατί πρέπει να παραδεχθούμε όλοι ότι βασικό χρέος κάθε ευνομούμενης πολιτείας είναι να εξυπηρετεί τον πολίτη και να μην τον ταλαιπωρεί, να παρέχει και να εγγυάται σε όλους τους πολίτες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας.
Αυτό σημαίνει ότι έχει η πολιτεία, έχουμε όλοι, την υποχρέωση για την επίτευξη αυτού του στόχου, δηλαδή να διαθέτουμε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέσα που πράγματι υποστηρίζουν μια ολοκληρωμένη πολιτική υγείας, που να είναι συμβατή όχι μονάχα με την οικονομία της διαχείρισης, αλλά και με τις αρχές της ηθικής και της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειαςΕμείς, ως Κυβέρνηση το υποσχεθήκαμε και αυτή τη στιγμή το υλοποιούμε. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας το κάνει πράξη. Γι’ αυτό πρέπει όλοι οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της Αξιωματικής να συνδράμουν σε αυτή την προσπάθεια. Γιατί; Για κάτι πολύ απλό. Δεν λέει κανείς ότι η Αντιπολίτευση, όταν ήταν Κυβέρνηση, δεν έκανε σημαντικά βήματα στα θέματα της υγείας και κυρίως στο θέμα κτιριακής υποδομής. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παραδεχθείτε εσείς της αντιπολίτευσης, ότι υπάρχουν πολλά κενά και κυρίως πολλές στρεβλώσεις. Και ότι πρέπει πράγματι να συμβάλλουμε στην επίλυσή τους. Και η Κυβέρνηση αυτό κάνει.
Και εσείς, αν ήσασταν κυβέρνηση, θα κάνατε πολύ περισσότερα από αυτά που είχατε ήδη κάνει. Αλλά εμείς έχουμε κάτι ξέχωρο, συλλαμβάνουμε το νόημα της υγείας και της προσφοράς υπηρεσιών υγείας με έναν άλλο τρόπο, με μια άλλη φιλοσοφία, μια άλλη αντίληψη και εν πάση περιπτώσει με μια άλλη πρακτική προσέγγιση.
Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η προτίμηση και κυρίως η εξυπηρέτηση βασικών στόχων προσφοράς υγείας είναι κατ’ εξοχήν πρόβλημα, αλλά και κύριος στόχος της Κυβέρνησης. Θα ήταν, όμως, σημαντικό κύριοι συνάδελφοι, κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και για όλους- να αναφερθούν ορισμένα στατιστικά στοιχεία. Πρέπει να θυμηθώ την ιδιότητά μου του οικονομολόγου. Ο ΟΟΣΑ έχει κάνει συγκεκριμένες μελέτες. Ο ΙΟΒΕ, ο δικός μας, έχει κάνει συγκεκριμένες μελέτες, όπως επίσης η Ένωση Φαρμακοβιομηχανιών και το ΙΚΑ. Τι αποδεικνύεται από όλα αυτά;
Πρώτον, η δημόσια δαπάνη στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 56%. Επομένως, η ιδιωτική δαπάνη συμμετοχής στην υγεία είναι 44%. Τι συμβαίνει στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 15; Εκεί έχουμε περίπου μία αναστροφή, δηλαδή έχουμε αντίστοιχα 74% και 26%. Άρα, λοιπόν, έχουμε μία μεγάλη συμμετοχή της δημόσιας δαπάνης έναντι της ιδιωτικής. Τι σημαίνει αυτό πιο απλά; Ότι ο Έλληνας ιδιώτης πληρώνει από την τσέπη του 44 ευρώ στα 100, ενώ αντίστοιχα ο κοινοτικός πολίτης πληρώνει 26 ευρώ στα 100.
Δεύτερον, οι συνολικές δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα αποτελούν το 9,4% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Στις αντίστοιχες χώρες που ανέφερα -στις 15 της Ευρωπαϊκής Ένωσης- είναι μόλις 9,2%. Και όμως παρά τις υψηλές αυτές δαπάνες, όπως όλοι οι προλαλήσαντες ομολογήσατε, η προσφορά υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα δεν έχει βελτιωθεί σημαντικά και η σύγκλιση με το επίπεδο προσφοράς υγείας στις άλλες χώρες, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι πράγματι πολύ μακριά.
Ποιοι είναι οι λόγοι; Οι λόγοι είναι οι κακές και αναχρονιστικές υποδομές, άλλοτε σε κτιριακές υποδομές, άλλοτε σε τεχνολογικό εξοπλισμό και κυρίως στη διαχείριση του σύγχρονου εξοπλισμού και η έλλειψη κυρίως ενημερωμένου ανθρώπινου δυναμικού. Οφείλεται όμως ιδιαίτερα στις «ύποπτες διαρροές» δαπανών και κακοδιαχείρισης πολλές φορές των νοσοκομειακών μονάδων, όπως και των ασφαλιστικών ταμείων.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κύριοι συνάδελφοι, έκαναν βήματα όπως είπα στην αρχή. Σαφώς όμως τους ξέφυγαν ορισμένα πράγματα, κυρίως σε ό,τι αφορά την κατασπατάληση πολύτιμων παραγωγικών πόρων με λιγότερο παραγωγικό αποτέλεσμα.
Τι παρατηρείτε στη δραστηριότητα των φαρμακοβιομηχανιών; Θα ήθελα εδώ οι γιατροί να με παρακολουθήσουν. Δεν έχουμε υψηλή κατανάλωση φαρμάκων, έχουμε υψηλή αγορά φαρμάκων που δεν πηγαίνει πάντοτε προς κατανάλωση. Πόσες φορές πετάνε φάρμακα χωρίς να τα παίρνουν; Άρα, λοιπόν, έχουμε και εκεί μία ακράτεια στην αγορά φαρμάκων ως προς την κατανάλωσή τους. Άμετρη λοιπόν και ανεξέλεγκτη η αγορά για κατανάλωση φαρμάκων και όχι άμετρη και ανεξέλεγκτη η κατανάλωση.
Επίσης, πρέπει να πω εδώ, κύριοι συνάδελφοι, ότι η φαρμακοβιομηχανία παρουσιάζει μία σημαντική χειροτέρευση. Ποια είναι; Το 1988 τα εισαγόμενα ιδιοσκευάσματα ανέρχονταν στο 18% περίπου όσων καταναλώθηκαν στην αγορά, σήμερα που μιλάμε το 58% είναι εισαγόμενα και τα εγχωρίως παραγόμενα έχουν περιοριστεί στο 42%.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει περιορισμό εσωτερικής παραγωγής φαρμάκων, έστω και αν κάνουμε μια κάποια αυξημένη εξαγωγή σε άλλες χώρες. Αυτό όμως σημαίνει κλείσιμο επιχειρήσεων, παράλληλα εξαγωγή επιχειρήσεων σε άλλες χώρες όπου παράγουν τα φάρμακα και επίσης έναν επιταχυνόμενο ρυθμό αύξησης των συνολικών δαπανών που οδηγεί στα εξής αποτελέσματα. Έχουμε 300 εκατομμύρια € σε δαπάνη εγχωρίως παραγομένων φαρμάκων, ενώ ξεπερνάνε τα 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ σε ό,τι αφορά τις εισαγωγές.
Τι σημαίνουν όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Σημαίνουν ότι θέλουμε μια αναδιοργάνωση των υπηρεσιών υγείας και κυρίως της λειτουργίας του όλου συστήματος υγείας. Δηλαδή, να εφαρμόσουμε ένα ελεγχόμενο σύστημα κυρίως σε ό,τι αφορά την παραγωγή, την αγορά και κατανάλωση φαρμάκων. Και ιδιαίτερα θα πρέπει να αναφερθούμε σε μία ισορροπία υγείας δηλαδή, αριθμού και ποσοτήτων φαρμάκων που καταναλίσκονται. Και μια πρόσθετη παρατήρηση: δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η προσφορά υγείας στους φτωχούς και μη έχοντες εισόδημα πρέπει να δίνεται 100% από την Πολιτεία, που έχει χρέος να το κάνει.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Βεργίνη.
Κάντε κλικ εδώ για να δείτε την ανακοίνωση υποψηφιότητας του Ξ. Βεργίνη για το Δήμο Λευκάδας και να εγγραφείτε στο κανάλι του στο YouTube.
Ηρώων Πολυτεχνείου 9
1ος όροφος
Τηλ. 26450-24506
Φαξ 26450-29494
31100 - ΛΕΥΚΑΔΑ
Email: xverginis@gmail.com