Εφημερίδα "Απόφαση"

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ

Η Ε.Ε. εισέρχεται σε μια νέα δύσκολη περίοδο, μετά από την αποτυχία που σημειώθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λουξεμβούργου, στις 17-18 Ιουνίου του 2005, εξαιτίας της σκληρής και αδιαπραγμάτευτης στάσης που επέδειξαν η Μεγάλη Βρετανία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Σουηδία και η Ισπανία.

Το νέο αυτό block χωρών, που σχηματίστηκε, για πρώτη φορά, με ηγετική μορφή τη Μεγάλη Βρετανία, πάγωσε με την αδιαλλαξία του την διαδικασία της διεύρυνσης, το Ευρωσύνταγμα, καθώς επίσης, και τη συμφωνία για τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό. Η Μεγάλη Βρετανία, ουσιαστικά, με τη στάση της: μονομερής αναστολή της διαδικασίας επικύρωσης του Ευρωσυντάγματος, αδιαπραγμάτευτη θέση για το προνόμιο που κατέχει, να της επιστρέφονται, περίπου 5 δις € ετησίως και αναθεώρηση και μείωση των πόρων που διατίθενται για την ΚΑΠ, προσπαθεί ν’ αναδειχθεί σε μια νέα κινητήρια δύναμη της Ε.Ε. Δηλαδή, ουσιαστικά, στοχεύει στην προώθηση μιας Ευρώπης των αγορών, που θα επενδύει στην ανταγωνιστικότητα και στις νέες τεχνολογίες, όπου διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, ζητά και επιδιώκει περιορισμό των δαπανών σε θέματα αγροτικού τομέα (π.χ. μείωση των αγροτικών πόρων της Γαλλίας, η οποία λαμβάνει περί του 23,5% από τους πόρους της ΚΑΠ), αν και έχει συνυπογράψει προ τριετίας την απόφαση της Ε.Ε. για το ύψος των αγροτικών δαπανών μέχρι το 2013. Ταυτόχρονα, στερεί το δικαίωμα συζήτησης και προβολής των απαιτήσεων, άλλων κρατών - μελών για επιστροφή επιδοτήσεων.

Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί, ότι οι χώρες «καθαροί συνεισφορείς» είναι και «εισπράκτορες» πολλών δις €, που προέρχονται από την πώληση βιομηχανικών προϊόντων ή αναβαθμισμένων προϊόντων υπηρεσιών, στα οποία έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα, σε κράτη — μέλη που υστερούν σε τεχνολογική ανάπτυξη (π.χ. Πορτογαλία, Ελλάδα, Τσεχία κ.α.). Συνεπώς, τα ισχυρά — διαφωνούντα κράτη λαμβάνουν επιστροφές με άλλους τρόπους. Ειδικότερα, αξίζει ν’ αναφερθεί, ότι η Μεγάλη Βρετανία υποστηρίζει την ιδέα μιας Ευρώπης των αγορών, εκ του ασφαλούς, καθώς οι επιστροφές που αρνείται να αποχωριστεί, την έχουν καταστήσει μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ε.Ε. με δείκτη ανάπτυξης διπλάσιο, έναντι της Γερμανίας και Γαλλίας. Μάλιστα, μια πρόχειρη πρόβλεψη της στατιστικής υπηρεσίας της Ε.Ε. αποκαλύπτει, ότι η Μεγάλη Βρετανία για την περίοδο 2007 — 2013 θα επωφεληθεί συνολικά περί τα 50 δις €, ποσό που αντιστοιχεί στα κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού για την Έρευνα και Τεχνολογία και για τα Διευρωπαϊκά Δίκτυα.

Όσον αφορά, στην εικόνα που έχει δημιουργηθεί για την μελλοντική πορεία της Ε.Ε., μετά την αποτυχία της Λουξεμβουργιανής Προεδρίας, πρέπει να τονιστεί ότι είναι προβληματική, χωρίς αυτό να σημαίνει την διάλυση ή την οπισθοδρόμηση της Ε.Ε. Διαφωνίες μεταξύ κρατών — μελών, κυρίως μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας, υπήρχαν πάντα (αποτυχία του σχεδίου Plevenγια την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας το 1954, κρίση του Λουξεμβούργου «της κενής έδρας» το 1966 κ.α.).

Συνεπώς, θα ήταν παράλογο να καθηλωθεί η Ευρώπη στα συντρίμμια μιας πολιτικής αποτυχίας, χωρίς να προσπαθήσει να επαναχαράξει την πολιτική και την οικονομία της. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση στηρίζεται σ’ ένα πλέγμα μεταβλητών, που ωθούν προς τη «στενότερη ένωση» (εθνικά συμφέροντα, ένταση οικονομικών συναλλαγών, ιστορικές καταβολές και ταυτότητες κ.α.), η επίτευξη της οποίας έχει αποδειχθεί περίτρανα από την 50χρονη πορεία της (εσωτερική αγορά, ΟΝΕ, διευρύνσεις).

Απλούστατα, η αποτυχία του Λουξεμβούργου κατέδειξε, ότι η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έπρεπε να προηγηθεί της διεύρυνσης, ενώ η περαιτέρω αύξηση των μελών της Ε.Ε. απαιτεί θεσμικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, προκειμένου ν’ αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις τις διεύρυνσης.

Τελικά, οι σημερινοί ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να «αρθούν» στο ύψος τους, γιατί έχουν χρέος απέναντι στους λαούς της Ευρώπης, αλλά και προς τους μεγαλοφυείς ανθρώπους — σύμβολα που συνέλαβαν και υλοποίησαν την ιδέα της Ε.Ε., ενώ το επιχείρημα που προβάλλεται ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι «στενός εταίρος» των ΗΠΑ, των οποίων — όπως υποστηρίζεται παίζει το παιχνίδι — δεν αποτελεί επαρκή δικαιολογία για τα σοβαρά λάθη, την απραξία ή και την αποτυχία της σημερινής ηγεσίας της Ε.Ε.